Mikołaj z Mościsk - polski teolog i moralista

Jako zakonnik
Śluby zakonne Mikołaj złożył w 1575 roku, a w latach 1582- 84 studiował on w Bolonii i Padwie. W latach 1584- 89 wykładał on logikę i dialektykę w krakowskim studium dominikanów. Od 1589 roku był kaznodzieją przy lwowskim klasztorze Bożego Ciała. W roku 1591 został bakałarzem, a rok później magistrem teologii. Doktorat uzyskał w roku 1593. Od roku następnego, Mikołaj z Mościsk był regensem studium krakowskiego. Od roku 1611 wykładał on teologię moralną w studium krakowskim i konwencie dominikańskim. Prowadził on także wraz z arianami dysputy publiczne na rynku krakowskim. Odmówił on jednak przyjęcia sufraganii krakowskiej, uważając się za osobę niegodną pełnienia tej wzniosłej posługi jak na czas wczesnego odrodzenia. Zmarł w roku 1632.

Dorobek Mikołaja
Intelektualny dorobek Mikołaja z Mościsk można podzielić na pisma teologiczno-morlane, jak też na ascetyczno-mistyczne. Te ostatnie, przeznaczone głównie dla zakonnic i osób świeckich, mają charakter praktyczny i cieszyły się one zawsze sporą popularnością. W swych dziełach Mikołaj z Mościsk skupia się na modlitwie medytacyjnej i modlitwie afektywnej (uczuciowej). Nie neguje on udziału rozumu w modlitwie, władze rozumowe traktuje jako stopień przejściowy do kontemplacji modlitewnej. 

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska