Home
STYL ŻYCIA
Trochę historii

Tomasz Karol Bartkiewicz - kompozytor i organista

Ewa Michałowska-Walkiewicz 07 września, 2018

Tomasz Bartkiewicz, urodził się 4 września 1865 roku w Miejskiej Górce na Wielkopolsce. Zmarł on natomiast w dniu 25 marca 1931 roku w Gdyni. Był to polski kompozytor i organista, współzałożyciel Wielkopolskiego Związku Kół Śpiewackich.

Młode lata
Początkowe wykształcenie muzyczne Tomasz Bartkiewicz uzyskał w domu rodzinnym, następnie kształcił się u J. Figaszewskiego i Bolesława Dembińskiego w Poznaniu. Jego pasją była dyrygentura i gra na organach. W 1884 roku, Tomasz został organistą i dyrygentem chóru kościelnego w Kościelcu koło Inowrocławia. W Pakości natomiast, założył chór świecki i kościelny. W latach 1890-1897 był dyrygentem założonego przez siebie Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia" w Kościanie, współpracował z tamtejszym proboszczem Józefem Surzyńskim, będącym także kompozytorem i dyrygentem wielu chórów. W roku 1905, Bartkiewicz przeniósł się do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie uczył muzyki w gimnazjum i własnej szkole muzycznej. Działał tam również jako organista, dyrygent chórów i orkiestr.

Wystawiane dzieła wokalne
Tomasz Bartkiewicz, doprowadził do wystawienia w Wielkopolsce wielu wartościowych dzieł wokalno-instrumentalnych, m.in. utworów Stanisława Moniuszki (Halka, Verbum nobile, III Litania Ostrobramska), Noskowskiego (Chata za wsią), Munchheimera (Powitanie słońca), Maszyńskiego, Żeleńskiego oraz Dembińskiego. Organizował on także koncerty symfoniczne i kościelne, wygłaszał odczyty, pisał artykuły dotyczące kwestii muzycznych. Zorganizował on także wiele kół śpiewaczych, a w roku 1892 współtworzył Związek Kół Śpiewackich na Wielkie Księstwo Poznańskie. Ważną kwestią jest też fakt, iż był on później jego dyrektorem artystycznym. Organizował także kontakty z ruchem śpiewaczym spoza Wielkopolski, w roku 1914 w Poznaniu przewodniczył Zjazdowi Śpiewaczemu z udziałem ponad 3 tysięcy osób. Komponował głównie utwory chóralne i chóralno-instrumentalne, zarówno dla potrzeb kościelnych, jak i świeckich. Niektóre kompozycje wprawiały w zachwyt nie tylko koneserów sztuki wokalnej, a były to: Msza pasterska (z polskimi kolędami), Hosanna (hymn na powitanie zmartwychwstałej Polski), Sielanka (suita ludowa), Gloria in excelsis Deo (misterium narodzenia Pańskiego).